De machocultuur van Nicaragua

Hola,

Iets meer dan een week ben ik nu in Nicaragua, en dit land verschilt best wel erg dan de landen Panama en Costa Rica wat ik nu gezien heb.
Voordat ik vertrok naar Nicaragua vond er een aardbeving plaats in Costa Rica. Ik was op dat moment op kantoor, toen plotseling het hele kantoor begon te schudden, lichten knipperden, het was heel erg eng. Achteraf bleek het te gaan om een aardbeving met een kracht van 5.9(zwaarder zelfs dan de aardbeving pasgeleden in Spanje!!). Het gekke is, toen ik daarna naar huis ging was er nergens schade te zien, alleen veel producten in bijv supermarkten en andere winkels zijn op de grond gevallen. Nu zijn de meeste huizen gebouwd op aardbevingen maar toch verbaasde me het als ik zag hoe alles schudde.

In Nicaragua ben ik als eerste naar Granada geweest, en de grens ging echt uitermate soepel, totaal niet wat ik gewend ben. Op z`n minst willen ze in je tas kijken en moet je een papiertje invullen of je eten e.d bij je hebt, ook een retourticket maar niks van dit alles. Granada is een erg mooie stad, allemaal gekleurde gebouwen in koloniale stijl. Alleen de mannen in Nicaragua wat me meteen opviel.. De hele dag door is het psst psst chica!! kssst mi amor! +allerlei gebaren. Echt op een hele vervelende manier ook. Uit auto´s roepen ze, op straat, zelfs van mensen waarvan je zou denken dat ze professioneel moeten omgaan(douane bijv, ook vaak genoeg obers die op terras aan het werk zijn).Het maakt niet uit of de vrouw in kwestie daarbij knap of lelijk is, ze doen het bij elke vrouw.Het is wel iets minder als ik een lange broek aandoe ipv een short(wat soms niet echt te doen is met 35 graden) en samenloop met mannelijke medereizigers die je onderweg ontmoet.
Ze zijn verder niet agressief maar nu is het eigenlijk zo dat ik mannen niet meer aankijk op straat, omdat ik gewoon niet meer tegen de gebaren kan die ze maken.
Nicaragua is echt een stuk armer dan Panama en Costa Rica, ongeveer 50% leeft onder de armoedegrens. Kinderen die bedelen, veel zwervers, soms is het moeilijk om daar steeds maar weer mee geconfronteerd te worden. Wel zijn in dit land de kleinste dingen al een heel avontuur, een voorbeeld zijn de bussen.

Ik had een minibusje genomen, die echt stampensvol zat. Er was ongeveer plek voor 6 mensen om te zitten, maar er stonden meer mensen. Elke keer dat ik dacht, nu gaat het echt niet meer was het van: dan moet je in de deuropening staan en je vasthouden aan het dak. Echt gevaarlijk werd het ook. En toen.. kwam er een vrouwtje binnen met een slagroomtaart die ze op alleen een bordje had, zonder deksel oid. Je zag het al aankomen dat dit verkeerd zou gaan, en jahoor, de chauffeur remde iets te hard en daar ging de taart, bij iemand anders op schoot. Ik moest echt zo hard lachen!!!!

Verder als openbaar vervoer hebben ze hier van die oude Amerikaanse schoolbussen(helaas niet zo felgekleurd als in Panama) en dat is ook altijd weer een heel avontuur. Sommige busstations bevinden zich midden op de markt, en de bus wordt dan deel van de markt ofzo.Verkopers die dan achter elkaar de bus inkopen met vanalles,drinken(in boterhamzakjes)stickers,sieraden, echt vanalles. Het gaat gepaard met een hoop geschreeuw: stickers!!!! gefrituurde kip!!! refrescos!!!! dat je er bijna doof van zou worden. Vervolgens gaat de bus eindelijk rijden en denk je dat je van het geschreeuw afbent, helaas.. De chauffeur heeft namelijk een helper die langs komt om geld op te halen voor het ticket, maar ook nogal eens de deur opendoet en de naam van de bestemming keihard schreeuwt: Managua Managua Managua!!!!!! Dan komen er weer nieuwe passagiers binnen, en sommige hebben echt enorme bagage. Denk aan meubels, enorme bakken met planten en enorme schilderijen. Die dingen gaan dan op het dak, en waar ik altijd een beetje om moet lachen als je dus onderweg andere bussen langs ziet rijden met het hele dak vol met spullen.(Het doet me altijd denken aan de sketch met Mr Bean)

In Granada had ik een tour geboekt, een leuke manier om de stad te zien is per paard, die een karretje trekt waar je dus inzit met een man. Maar daar begon het weer.. De 1e vraag is altijd hoe heet je en de 2e vraag is of je een vriend hebt. Antwoord wat je daarop geeft maakt niet uit. Vervolgens begon hij te vragen of ik zn vriend wilde zijn voor de periode dat ik in Granada ben. Nou nee daar zit ik niet echt op te wachten. Voor deze dag dan? Nee!!! Voor een paar uur dan? Nee!! Alleen voor tijdens de tour dan? Nee Nee Nee!!! ¨Waarom dan niet?¨Ik antwoordde dat ik niet echt zit te wachten op een latino vriend en aangezien de reputatie van de latino´s. Echt alles wat erover gezegd wordt is waar, ze bedriegen allemaal. ¨Maar ik ben een uitzondering hoor¨ Ja vast.. Aan het einde vertelde hij opeens dat hij een vrouw had en zelfs een kind...

Na een paar dagen naar Ometepe gegaan. Nicaragua kent een groot meer met een klein eilandje. Ik heb een Amerikaan leren kennen en hebben het veel over cultuurverschillen gehad, altijd leuk. Alles is daar een wedstrijdje, wat ik al wel wist maar niet dat het zo erg zou zijn zoals hij vertelde.
De volgende dag is hij weer verder gegaan naar een andere plaats en ik ook, en waar ik toen terecht kwam.. Ik was de enige toerist, er was echt helemaal niks te doen. Ik sliep in een hutje tussen de varkens, koeien en kippen, want die liepen daar gewoon vrij rond. Tja, weer eens anders, wakker worden met geknor van de varkens ipv de vogels.Als de bevolking honger had werd er gewoon een kip van straat gehaald(of een ander dier) en meegenomen en thuis geslacht. Toen dacht ik eigenlijk van: wat doe ik eigenlijk hier???? En ben ik naar San Juan del sur gegaan. Tegenovergestelde van Ometepe, super toeristisch maar ik vond het heerlijk, op het strand gelegen en heb een paar mensen uit Israel ontmoet.

Grappige is dat de mannen daar bijna allemaal lang haar hebben, want als je in dat land 18 wordt moet je verplicht 3 jaar in het leger waarbij je haar dus continu kort moet zijn. Na deze periode laten ze het allemaal groeien haha.

Ik heb echt nooit geluk met hostels, aangekomen in Leon heb ik geboekt in het 1e hostel dat ik tegenkwam(in een best wel sketchy buurt, maar ik was moe van het reizen die dag en had geen energie meer om nog de hele stad door te reizen). Om 4.30 s´ochtends werd ik wakker, was er een man op een piano of orgel oid aan het spelen en daarbij keihard van die bijbelnummers aan het zingen. Ik respecteer ieder zn geloof maar ik vond dit wel ver gaan, om half 5 sochtends!!! Nicargua is ook super gelovig, overal op bussen en autos teksten als: Jesuscristo es el señor en Dios, te amo. Stickers van Maria en Jezus overal op bussen, ik neem altijd die maar, met hoop op goede afloop haha.
Morgen(dinsdag) ga ik van een vulkaan boarden, heb er superveel zin in!!! Eerst 45 minuten hiken en dan in 1 minuut weer naar beneden glijden, er zijn al snelheden gemeten van 87km per uur!
Voordat ik in Leon kwam moest ik eerst overstappen in Managua. Ik kwam aan bij het busstation en er zaten een stuk of 30/40 mensen te wachten. Op een gegeven moment begon er een vrouwtje tegen me te praten, hoewel mn Spaans al aardig verbeterd is begreep ik weinig van haar verhaal. Het Spaans verschilt enorm per land. Een voorbeeld is dat ze het hier steeds hebben over de Peso, duurde ook even voordat ik erachterkwam dat dat dus gewoon een ander woord is voor de Cordoba(de lokale munt). Je kunt hier ook met de Dollar betalen, ik dacht al, moet niet gekker worden, 3 munteenheden..
Maargoed, het vrouwtje had het de hele tijd over file, ik dacht dat ze bedoelde dat het zo druk is op de weg en dat we daarom zolang moesten wachten op de bus, ik kon er verder ook niks van maken.Ze was op een gegeven moment echt boos, toen iemand die Engels sprak me uitlegde wat ze bedoelde, ik was gewoon keihard aan het voordringen en moest achteraan de rij aansluiten!!! File is dus rij in Nicaragua, in Costa Rica zouden ze dat nooit gebruiken, en heb daardoor al zovaak dat ik de mensen niet begrijp hier. (Ik heb het nog nagevraagd aan een collega, en inderdaad, ze zouden het in Costa Rica nooit gebruiken)

Ik moet er wel bijzeggen dat ik m´n scriptie niet af heb, het theorie gedeelte is vrijwel klaar maar ik liep tegen het onderzoek aan. Elke keer werden er weer dingen veranderd aan mn enquete dat ik nu echt al een stuk of 10 versies heb liggen. Als dat eenmaal in de lucht is gaat het supersnel aangezien het online gaat, en de resultaten in een diagram gelijk worden weergegeven dus daar heb ik weer weinig werk van.

Hasta pronto!!!!