Sumatra
Blijf op de hoogte en volg Rosalie
17 Oktober 2016 | Indonesië, Pulau We
Sumatra
Na een paar weken Laos (Helaas, net Obama gemist) is mijn avontuur in Sumatra, Indonesië begonnen.
(Overigens, zal de overige foto’s van Laos bij mijn vorige reisverslag zetten).
Vanaf Bangkok vlieg je in 2 uurtjes naar Medan, de hoofdstad van Noord Sumatra. Voor deze bestemming heb ik 4 weken gepland, lijkt ontzettend veel maar alleen Noord Sumatra is al even groot als Maleisië!
Toen ik het vliegtuig uitstapte viel me wel op dat ik de enige blanke was, maar ach had er niet zoveel aandacht aan besteed.
In Medan(2 miljoen mensen) bleek ik echt de enige toerist wat wel echt een grappige ervaring was. Helloooo miss, how are you? Hellooo, photo, photo! Soms zagen ze me volgens mij ook als man aan want heel vaak werd er ook mister naar me geroepen, haha!
In Medan heb ik niet zoveel gedaan eigenlijk behalve naar een gigantische shoppingmall geweest. Ook daar werd ik weer van alle kanten aangestaard en werd er naar me gezwaaid en begroet. Het voelt hier alsof ik een soort beroemdheid ben!
Ik ben onder andere naar Sumatra gekomen om de oerang oetans te zien, en ben ik afgereisd naar de jungle van Bukit Lawang. Op de kaart lijkt het een klein stukje maar doordat de wegen erg slecht zijn zit je uren in de bus om vervolgens nog maar 2 mm verder op de kaart te zijn.
Nadat ik dacht dat ik nooit zou aankomen (bussen lijken wel trampolines joh!) heb ik een jungle trek geboekt van 3 dagen samen met 2 koppels.
Al gauw zagen we de eerste oerang oetans en de vele andere apen! Erg bijzonder om ze van dichtbij te zien. Een aantal apen zijn semi wild, doordat ze in het verleden veel in contact zijn geweest met mensen. Vanuit nature zijn oerang oetans erg schuw, maar deze dus niet en kwamen zelfs naar je toe.
Nadat we nog achterna gezeten werden door een aap hebben we de tocht voortgezet. Soms vond ik het echt onverantwoord, langs hele steile stukken, vast moeten houden aan takken om niet te vallen meters naar beneden..
Overnachten deden we in een heel basic kamp, niet meer dan een paar stokken waar een zeil aan vastgemaakt werd. Vanzelfsprekend geen elektriciteit in de jungle, dus savonds echt pikkedonker, en dan samen met alle geluiden van alle dieren was het een bijzondere ervaring.
De volgende bestemming was Berastagi. Na ongeveer 6 uren met zn allen lekker knus in de bus onder het genot van de lokale hits soms inclusief tv scherm waarop de bijbehorende clips te zien waren kwamen we aan op deze bestemming. Deze stemming is bekend vanwege een aantal vulkanen die je kan beklimmen. Terwijl ik op zoek was naar de juiste bus om de trip te beginnen werd ik aangesproken door een local die me aanbood het hele eind te brengen. Uiteindelijk is hij zelfs nog mee geweest het laatste stuk te lopen. Dat is wel iets wat me opvalt hier in Indonesië, mensen zijn echt zo ontzettend vriendelijk en behulpzaam, al iets van 5x gehad dat de locals me aanboden een rit te geven, of me rond te leiden. Ik bied ze altijd iets aan van geld maar dat wordt vrijwel altijd afgeslagen :)
De volgende dag ben ik verder gereisd naar Lake Toba, het grootste meer van Indonesië, Volgens mij is het zelfs ook het enagrootste of grootste meer ter wereld zelfs. In Berastagi heb ik een jongen uit Frankrijk ontmoet waar ik wat mee optrok en hadden hier weer afgesproken. De dagen bestonden uit mountainbiken en wandelen. Vanaf Lake Toba weer terug gegaan naar Medan om daar het vliegtuig te pakken naar Banda Aceh. Tijdens de tsunami in 2014 is dit deel het hardste getroffen. In deze stad heb ik locals leren kennen die me over die tijd vertelden. Ze hebben moeten rennen voor hun leven, hebben verschillende familie en vrienden verloren. Er zijn een paar massagraven maar hebben geen idee in welke ze liggen. 12 jaar later is er nog altijd de angst dat er opnieuw een tsunami komt. Het is best vreemd ook om daar rond te lopen.
Tijdens de tsunami is er een grote boot op een woonhuis terecht gekomen wat er nog steeds ligt. Helaas had ik geen tijd om deze te bezoeken evenals het tsunami museum.
Vanaf Banda Aceh heb ik namelijk de boot genomen naar het eiland Pulau Weh. Nadat ik weer door verschillende mensen werd aangesproken en een aantal fotos verder raakte ik wat langer in gesprek met iemand van een motorclub. De hele club was aanwezig op de boot en ze boden me aan om me in Pulau Weh naar mn guesthouse te brengen. Was best hilarisch om achterop een motor te zitten van een stoet van zo’n 100 mannen haha!
Het eiland is werkelijk waar prachtig hier, vanaf mn bungalow aan zee kan ik zo de vissen zien zwemmen, niet slecht dus :)
Ik heb hier ook mijn PADI open water gehaald (duikbrevet) en kan vanaf nu overal ter wereld duiken t/m een diepte van 18 meter. Deze cursus duurde 3 dagen en wat je bijvoorbeeld leert zijn alle handgebaren, bril en oren klaren, wat te doen wanneer je geen lucht meer hebt en andere noodsituaties. Ook heb ik een aantal gebaren geleerd van bepaalde vissen!
De onderwaterwereld is zo prachtig hier, net alsof je in een aquarium zwemt!
Komende weken zit ik echt enorm veel uren in het vliegtuig, de eerstvolgende bestemming is Tokyo waar ik veel zin in heb!
Rosalie
Na een paar weken Laos (Helaas, net Obama gemist) is mijn avontuur in Sumatra, Indonesië begonnen.
(Overigens, zal de overige foto’s van Laos bij mijn vorige reisverslag zetten).
Vanaf Bangkok vlieg je in 2 uurtjes naar Medan, de hoofdstad van Noord Sumatra. Voor deze bestemming heb ik 4 weken gepland, lijkt ontzettend veel maar alleen Noord Sumatra is al even groot als Maleisië!
Toen ik het vliegtuig uitstapte viel me wel op dat ik de enige blanke was, maar ach had er niet zoveel aandacht aan besteed.
In Medan(2 miljoen mensen) bleek ik echt de enige toerist wat wel echt een grappige ervaring was. Helloooo miss, how are you? Hellooo, photo, photo! Soms zagen ze me volgens mij ook als man aan want heel vaak werd er ook mister naar me geroepen, haha!
In Medan heb ik niet zoveel gedaan eigenlijk behalve naar een gigantische shoppingmall geweest. Ook daar werd ik weer van alle kanten aangestaard en werd er naar me gezwaaid en begroet. Het voelt hier alsof ik een soort beroemdheid ben!
Ik ben onder andere naar Sumatra gekomen om de oerang oetans te zien, en ben ik afgereisd naar de jungle van Bukit Lawang. Op de kaart lijkt het een klein stukje maar doordat de wegen erg slecht zijn zit je uren in de bus om vervolgens nog maar 2 mm verder op de kaart te zijn.
Nadat ik dacht dat ik nooit zou aankomen (bussen lijken wel trampolines joh!) heb ik een jungle trek geboekt van 3 dagen samen met 2 koppels.
Al gauw zagen we de eerste oerang oetans en de vele andere apen! Erg bijzonder om ze van dichtbij te zien. Een aantal apen zijn semi wild, doordat ze in het verleden veel in contact zijn geweest met mensen. Vanuit nature zijn oerang oetans erg schuw, maar deze dus niet en kwamen zelfs naar je toe.
Nadat we nog achterna gezeten werden door een aap hebben we de tocht voortgezet. Soms vond ik het echt onverantwoord, langs hele steile stukken, vast moeten houden aan takken om niet te vallen meters naar beneden..
Overnachten deden we in een heel basic kamp, niet meer dan een paar stokken waar een zeil aan vastgemaakt werd. Vanzelfsprekend geen elektriciteit in de jungle, dus savonds echt pikkedonker, en dan samen met alle geluiden van alle dieren was het een bijzondere ervaring.
De volgende bestemming was Berastagi. Na ongeveer 6 uren met zn allen lekker knus in de bus onder het genot van de lokale hits soms inclusief tv scherm waarop de bijbehorende clips te zien waren kwamen we aan op deze bestemming. Deze stemming is bekend vanwege een aantal vulkanen die je kan beklimmen. Terwijl ik op zoek was naar de juiste bus om de trip te beginnen werd ik aangesproken door een local die me aanbood het hele eind te brengen. Uiteindelijk is hij zelfs nog mee geweest het laatste stuk te lopen. Dat is wel iets wat me opvalt hier in Indonesië, mensen zijn echt zo ontzettend vriendelijk en behulpzaam, al iets van 5x gehad dat de locals me aanboden een rit te geven, of me rond te leiden. Ik bied ze altijd iets aan van geld maar dat wordt vrijwel altijd afgeslagen :)
De volgende dag ben ik verder gereisd naar Lake Toba, het grootste meer van Indonesië, Volgens mij is het zelfs ook het enagrootste of grootste meer ter wereld zelfs. In Berastagi heb ik een jongen uit Frankrijk ontmoet waar ik wat mee optrok en hadden hier weer afgesproken. De dagen bestonden uit mountainbiken en wandelen. Vanaf Lake Toba weer terug gegaan naar Medan om daar het vliegtuig te pakken naar Banda Aceh. Tijdens de tsunami in 2014 is dit deel het hardste getroffen. In deze stad heb ik locals leren kennen die me over die tijd vertelden. Ze hebben moeten rennen voor hun leven, hebben verschillende familie en vrienden verloren. Er zijn een paar massagraven maar hebben geen idee in welke ze liggen. 12 jaar later is er nog altijd de angst dat er opnieuw een tsunami komt. Het is best vreemd ook om daar rond te lopen.
Tijdens de tsunami is er een grote boot op een woonhuis terecht gekomen wat er nog steeds ligt. Helaas had ik geen tijd om deze te bezoeken evenals het tsunami museum.
Vanaf Banda Aceh heb ik namelijk de boot genomen naar het eiland Pulau Weh. Nadat ik weer door verschillende mensen werd aangesproken en een aantal fotos verder raakte ik wat langer in gesprek met iemand van een motorclub. De hele club was aanwezig op de boot en ze boden me aan om me in Pulau Weh naar mn guesthouse te brengen. Was best hilarisch om achterop een motor te zitten van een stoet van zo’n 100 mannen haha!
Het eiland is werkelijk waar prachtig hier, vanaf mn bungalow aan zee kan ik zo de vissen zien zwemmen, niet slecht dus :)
Ik heb hier ook mijn PADI open water gehaald (duikbrevet) en kan vanaf nu overal ter wereld duiken t/m een diepte van 18 meter. Deze cursus duurde 3 dagen en wat je bijvoorbeeld leert zijn alle handgebaren, bril en oren klaren, wat te doen wanneer je geen lucht meer hebt en andere noodsituaties. Ook heb ik een aantal gebaren geleerd van bepaalde vissen!
De onderwaterwereld is zo prachtig hier, net alsof je in een aquarium zwemt!
Komende weken zit ik echt enorm veel uren in het vliegtuig, de eerstvolgende bestemming is Tokyo waar ik veel zin in heb!
Rosalie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
