Swaziland,Lesotho&Namibie

Vanaf Durban zijn we eerst wezen overnachten in de zuluprovincie van Zuid-Afrika. Het was te ver om in 1 keer door te rijden naar Swaziland. We waren al voorbereid op de douane, alles hadden we geregeld, en toen we alles hadden afgeven en laten checken in Swaziland dachten we dat we nu eindelijk het land in konden rijden. Helaas verkeerde gedachte, want opeens was het: Stop stop! This is the border, can’t you see???? Nou eigenlijk niet want er stond niet veel meer dan een hek. Moest weer iets worden gecontroleerd en eindelijk mochten we het land binnen. Swaziland is een klein apart landje in ZA, net als Lesotho.
We hadden maar heel kort in Swaziland, we zijn naar een national park geweest in Milwane, waar heel veel dieren zouden moeten zitten maar we moesten al moeite doe nom 1 vogel te zien. De natuur was daarentegen echt prachtig dus dat maakte veel goed. De volgende dag een tour gedaan door het noorden van Swaziland, naar de waterval en zijn naar een dorpje geweest waar de mensen nog in hutten leven en waar een medicijnman weer is.De swazi hebben opgetreden voor ons, hele mooie dansen. Er zijn verschillende hutten, voor de dames en de heren. Ook is er een mainhut,de mannen moeten eerst naar binnen via de rechterkant, dit is als er gevaar is ze moeten vechten voor de dames. Dan pas gaan de dames naar binnen als alles veilig is, via de linkerkant.
Vervolgens naar de 1na grootste steen ter wereld geweest(De grootste is in Australie) en op de weg daarheen vertelde onze gids allemaal interessante verhalen. Als je in Swaziland wilt trouwen betaal je met koeien, 17 stuks. De meeste trouwen dan ook pas als ze wat ouder zijn, want de tijd dat eroverheen gaat dat je er zoveel hebt..Swaziland heeft een koning en deze heeft 70(!!!) vrouwen en iets meer dan 200 kinderen. Daarnaast ook nog een vriendin, want hij kan niet bij de vrouwen slapen anders worden ze jaloers.In de meeste gevallen wordt die vriendin dan weer zijn nieuwe vrouw.In die cultuur geldt het ook dat je mensen die ouder zijn dan jou niet recht in de ogen mag kijken want dat zou niet getuigen van respect. Onze gids had 2 kinderen maar ze hebben hem nooit in de ogen gekeken..Op de terugweg nog een boete in Swaziland, op die weg mocht je maar 60 maar wij redden 116. We warden gepakt door de politie met zo’n laser. We werden aangehouden en we raakte al helemaal in de stress, want zelf heb ik geen rijbewijs en wat als het rijbewijs van Awie afgepakt zou worden?
De boete was 12 euro, waar we hard om hebben gelachen. Op dat moment kun je maar het beste doen alsof je het heel erg vindt wat niet zo makkelijk is voordat ze de boete verhogen omdat ze zien dat je uit Europa komt.Niet alleen de boetes zijn een grote grap, ook de tolpoortjes. Dan moet je 35 cent betalen..

Vanaf Swaziland weer terug gereden naar Durban waar we wat hebben afgesproken met Jannik en Yentl, en ook onze auto hebben we omgewisseld voor een jeep want we zouden gaan naar Drakensbergen. Het ligt op de grens met Lesotho en de Bergen zijn daar ongeveer 3000 meter hoog, bijna 3x Tafelberg.Eerste 2000 meter zou prima gaan met een gewone auto maar daarna kom je aan bij de grens en staat ere en bord dat je alleen verder mag met een 4x4. En die heb je ook echt nodig anders was je al lang vastgezeten met de auto.Het werd steeds kouder en op een gegeven moment was er ook sneeuw en dat is zo bizar, paar dagen terug had je het enorm warm in een ander gebied en opeens is het zo koud, winterjas aan, dikke sokken en heb je eigenlijk ook een muts nodig.We hadden overnacht in Drakensbergen en een douche nemen ging niet, de leidingen waren bevroren. In de auto lagen nog wat appels, daar zat zelfs ijs op. Ook de fles water die er nog inlag was enorm koud.
Een heel stuk door de sneeuw gereden, en daarna kwamen we aan bij de grens met Lesotho. We waren er al op voorbereid dat het eigenlijk niet ging lukken, we hadden geen papieren bij ons. Maar je hebt toch een paspoort? Als je die geeft en 80 cent betaalt mag je Lesotho binnen. Dat land is bizar, echt heel bizar. De mensen rijden nog op paarden en ze hebben pakezels. Ze hebben niet eens kleding, dekens gebruiken ze. Volgens mij jagen ze nog met speren. We hadden snoepjes gekocht en die deelden we ondertussen uit, we gaven 1 kindje een snoepje en nog geen 10 seconde later stond het hele dorp naast onze auto.Het was echt alsof je een reis maakte door de tijd, je kunt het eigenlijk niet geloven dat de mensen nog steeds zo leven.Helaas was het tijd om terug te gaan naar Kaapstad, we hebben gevlogen vanaf Durban.Awie ging de volgende dag terug naar NL en ik ben gaan vliegen naar Namibie, waar ik met Carmen(een collega uit het hotel)ga rondreizen. Zij werkt in Zuid-Afrika maar zij komt oorspronkelijk uit Namibie, waar ook al haar familie nog woont.De hele familie stond er om mij op te halen, ze hadden 400(!!!) km gereden. Moesten ook weer terug dus 800 km in totaal. Overal langs bij familie en werd ik voorgesteld aan iedereen, op een gegeven moment raakte ik de tel een beetje kwijt.Ik voelde me soms ook een beetje een attractie, iedereen was op de hoogte gesteld dat een meisje uit Nederland zou komen.De eerste paar dagen zijn we bij haar thuis gebleven en het is erg leuk om te zien hoe de cultuur is. Alles draait hier om familie en vrienden, als je ergens naartoe wilt gaat dat eigenlijk nooit direct, eerst langs iemand om gedag te zeggen. Ook al is het maar naar de supermarkt.Waar ik me wel heb over verbaasd is dat de kinderen ontzettend gehoorzaam en gelijk klaarstaan. Als ik heb gegeten met Carmen komt er gelijk een dochtertje of zoontje van iemand die het komt opruimen, of als iemand vraagt wat ik wil drinken, voordat ik nog maar geantwoord hebt staat er alweer een kindje klaar met wat te drinken.De eerste dag zijn we naar het werk geweest van haar moeder, zij heeft een kinderdagverblijf. De kindjes gingen voor me zingen, een paar deden een dansje en de hele tijd wilden ze me ook aanraken haha.
We zijn naar Etosha geweest, heel groot park(groter dan NL in ieder geval) waar we veel dieren hebben gezien, olifanten,giraffen,springbokken etc etc.Ook zijn we al naar de grootste meteorite ter wereld geweest, heel raar dat zo’n enorm ding uit de lucht is komen vallen ooit.
Morgen gaan we heel vroeg naar de watervallen van Namibie, en de komende dagen erna gaan we wat meer rondreizen. Helemaal in het noorden heb je nog stammen waar de vrouwen ringen in hun nek hebben en waar de bovenkant van het lichaam onbedekt is en ze nog rokjes dragen van dierenvellen.Het plan is om naar Windhoek weer te gaan en nog naar Sosusvlei te gaan, de woestijn van Namibie.
Elke dag word ik nog voorgesteld aan familie, Carmen komt dan naar me toe: Je herinnert haar nog wel he? De moeder van de tante,daar de zus weer van.. Ik heb geen flauw idée over wie ze het dan heeft maar ik zeg maar: ohja die!! Ja en daar de moeder van haar zus haar tante, daar gaan we heen. Op dit moment is het nog minder dan 2 weken, wat is de tijd snel gegaan.. Ik ben nog t/m de 26e in Namibie en dan is het alweer tijd om naar Nederland te komen!